Śpieszmy się kochać ludzi...
Dzisiejszy post będzie ciężki, oparty na doświadczeniach własnych i nie tylko. "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą." Każdy słyszał, ale czy każdy przeanalizował? Wszyscy żyjemy w biegu, liczy się kariera, praca, życie na poziomie, utrzymanie. Oczywiście, to jest niesamowicie ważne! Jednak... Czy najważniejsze? W całym zabieganiu często zapominamy o bliskich. Jak to? Przecież mam rodziców, dzieci, partnera, zdaję sobie z nich sprawę! Niestety gdyby temat dotyczył tylko zbuntowanych nastolatkow, problem byłby dosyć prosty do rozwiązania, przecież im przejdzie. Jednak są też osoby starsze, które co nieco przeoczyły. Niestety, zapominamy o tych, których kochamy. Na co dzień nie myślimy o tym, że jesteśmy śmiertelni, że każde życie może skończyć się w ułamku sekundy. Naszych bliskich tak jak i nas może zabraknąć w każdej chwili. Weźmy to z doświadczenia. Postawmy przed sobą typowego "nastolatka" (płeć dowolna). Nastolatek chce robić wsz